eindelijk een hokje :) pacifisten

Bomenkuffelaars, Sojavreters, Europeanen. Allemaal hokjes waartoe ik mezelf, vooral gekscherend reken. 12 jaar zonder vlees, kan ik de gemiddelde vegetariër schieten. Opgegroeid zonder enige serieuze vorm van geweld zou ik de gemiddelde new age hippie haar sojabonen diep… anyway.

Al jaren zoek ik naar een badge (of speldje) voor op de mauw van mijn (erg) nationalistich ogende bomberjack, met daarop onze sociaal-continentaal Europeesche kringster. Zelfs in Hongarije, waar op het megafestival Sziget onze Europeese Brussel Jugend was neergestreken om gouden sterren uit te delen hadden ze geen mooie opspeldbare twaalfster. Of een speldje.

Als uitdragend continentaal-socialist hoor ik dus per definitie tot een niet eens bestaande minderheid. Een niet-er-herheid dus. Niet dat ik ooit tot de continentaal socialisten had willen horen, vooral niet als zij ooit gaan bestaan en dan hun hoofd gaan kaalscheren. Maar toch is het ergens leuk om bij een hokjesgeestesgesteldheid te horen.

De pacifisten. Haast uitgestorven. Maar volgens Viva zijn Zachte mannen weer terug van terug van teruggeweest. Of nooit weggeweest. Mannen die hun echte ik laten zien. Enzovoort. Ik hoor er weer bij.

Ik ben pacifist. Ik hoor in een hokje. Of eigenlijk: Ik ben de laatste dagen, steeds gelukkiger om het heel simpele feit dat ik een ontzettend gewelddadige situatie op een welhaast buddhistische manier heb ontvangen. Ik ben geen Buddhist. Buddhisten geloven weinig, maar toch een paar “rare zaken”. In wederkerigheid enzo. Ik ga gewoon dood, dan houden stofjes op met stromen. Zijn de chemische reacties over en verga ik tot koolstof. Ook mooi.

Pacifist zijn geeft vooral rust. En dat is waarom het “welhaast” buddhistisch genoemd wordt. Het bereiken van innerlijke rust is iets moois. Weten, dat je nooit ook maar een moment hebt getwijfeld aan je eigen rust. Weten dat zelfs geen seconde wraakgevoelens of andere gewelddadige gedachtes je oordeel hebben vertroebeld.

Maaann. Je zou er bijna gebatikte broeken van gaan dragen. Of een snor van laten staan.