Koster en Jojanneke zijn aandachtszieke eenzamen die in hun eigen Pers Hoekje met hun gedachten aan het spelen zijn.

Jullie schrijven “Zijn het allemaal aandachtszieke eenzamen die allemaal met in een eigen hoekje met hun gedachten aan het spelen zijn?” en concluderen meteen: “Ja!”Na één dag al een conclusie? Wauw. Je mag me alles noemen, maar onderbouw dat wel even met iets meer dan een paar muisklikken. Ik kan na ruim een jaar nog steeds niet concluderen dan Twitter goed of slecht is. Ik zie ontzettend veel boeiende, interessante en grappige twitter-initiatieven. En veel onzin. Dat ook.

Dat loopt van een minister die zo dapper is om nieuwe manieren van transparantie uit te proberen, tot kunstenaars die nieuwe concepten proberen. En ja, er zitten ook aandachtsgeile Van Joles en Evertsen. Maar die schuif ik voor het gemak in de categorie “Koster en Jojannekes: Journalisten die geen fuk te melden hebben en daarom vrolijk genegeerd moeten worden”.

Dat is ook de kracht van zo een sociaal platform: Degenen die wat te melden hebben wordne gehoord. De anderen niet. En aangezien jullie overduidelijk tot de laatste categorie horen, werdne jullie niet gehoord. Emailbombardementen ten spijt: men wíl jullie niet horen omdat jullie eerst moten bewijzen iets te melden te hebben dat horenswaardig is.

Want zijn de twitter-hoekjes die jullie verkenden dna zo anders dan wat jullie in jullie hoekje van De Pers doen? “Mindmastubatie”? Jullie hoekje ruikt nog veel erger dan schrijfsels van de meest aandachtszieke columnisten naar zure zaadvlekken. Pardon my French.

Met vriendelijke groet, Bèr (berkes op twitter)