Stuivenberg ziekenhuis.

Djeezus, was me dat even schrikken. Vorige week donderdag had ik een afspraak met de diabetes specialist in het Stuivenberg ziekenhuis. ik ging erheen met het idee dat me uitgelegd zou worden hoe ik moest spuiten, eten en leven. Maar ik werd diezelfde avond nog op de verpleegafdeling verwacht! Ik moest een week het ziekenhuis in. Snel naar huis, voor een week spul inpakken, alle klanten mailen dat ik week offline zou zijn. En natuurlijk iedereen bellen. Alles bij elkaar was dit nog wel de grootste schok tot nog toe. Een dikke week in het ziekenhuis schokte me meer dan horen dat ik diabetes patiënt ben. Maar goed: in het ziekenhuis. Het is een heel mooi ziekenhuis. Niet alleen architectonisch is het opvallend, ook is alles erg goed verzorgd en geregeld. Ik kon het bijna niet beter treffen: Lieve, professionele en vooral erg goede verzorging door de zusters. Goede, persoonlijke aandacht van de specialisten, enzovoorts. Ik werd zelfs geholpen met mijn papier- en verzekering spul door iemand van de sociale dienst! Geweldig.

Mijn tijd in het ziekenhuis zelf valt achteraf erg mee. Eindelijk tijd om te lezen, en wat notities uit ter werken op mijn laptop. Maar ook om eens goed uit te rusten. Dat is gelukt!